Inca Kola op Taquile (22-12-00)

We schuiven door een deuropening van zo'n meter hoog. Het kamertje is schamel ingericht. Wat krakkemikkige, groezelige bedden, een tafel en een paar stoelen. Het enige raampje is kapot en er hangt een stuk plastic voor. We wachten af wat er nu gaat gebeuren. Onze kamer bevindt zich op de eerste verdieping en als ik me buk om mijn veters te strikken, komt er een intens ranzige lucht door de houten planken naar boven. Ben benieuwd wat er in de ruimte hieronder gebeurt. We genieten van het uitzicht over het Titicacameer, maar vragen ons een beetje ongerust af waar 'onze familie' is gebleven.

lees verder

Gespierde kuiten op eeuwenoude treden (21-12-00)

Het landschap wordt steeds kaler. De enige levende wezens zijn de llama's en de alpaca's in de vallei onder ons. De wind giert over de pas en achter me hoor ik Johans raspende ademhaling. De lucht wordt ijler en bemoeilijkt het lopen. Als ik achterom kijk, lijkt het alsof we bijna op het niveau zijn van de witte Andes pieken die ons omringen. Toch nog zeker vierhonderd meter stijgen voordat we de 'Dead Woman's Pass' bereiken.

lees verder