Stoppen met werken? Een wereldreis is ook werken!
Augustus 1998, in de auto op weg naar een keukenzaak
in Brabant. Als jullie de keuken gaan verbouwen moet je daar gaan
kijken, kregen wij van vrienden te horen. Opeens verandert het onderwerp
wel heel erg als Johan out of the blue zegt: 'we gaan het doen!
We gaan weg, maar wel snel! Volgend jaar.' Ik moet even de link
leggen. Hij bedoelt natuurlijk de wereldreis waar we het destijds
over hebben gehad. Volgend jaar is wel erg snel.Maar ik ga meteen
akkoord!
We hebben allebei gestudeerd en altijd gewerkt tijdens
onze studie. Na onze studie zijn we direct aan het werk gegaan en
we kunnen wel stellen dat het goed met ons gaat. Toch zijn we onrustig,
terwijl ons drukke leventje daar bijna geen ruimte voor laat. Reden
om eens na te denken over een break. Je bent immers jong en je wilt
wat anders, maar nog geen kinderen. We hebben het gehad over een
nieuwe studie, maar ook werken in het buitenland was een optie.
Ook hebben we al wat vaker gereisd en dat beviel wel heel goed.
Die keuze is dan makkelijk gemaakt. Zou je denken.
top
Wisselende reacties
Dat dachten wij ook. Johan is 28 en accountmanager bij KPN Telecom,
hij heeft vorige week zijn manager verteld dat hij over 3 maanden
stopt met werken. Ikzelf ben 29 en heb net mijn baan als communicatieadviseur
bij Nestas communicatie verruild voor een tijdelijke baan dichter
bij huis. Zodat ik meer tijd heb om aan de voorbereidingen van de
reis te besteden. Hoewel je er helemaal voor gaat, blijkt het toch
moeilijk om dat gesprek met je manager in te gaan om te vertellen
dat je weggaat. Ook blijkt tijdens de voorbereidingen dat er toch
wel heel veel bij komt kijken als je voor een jaar of langer vertrekt.
En niet te vergeten de reacties van je omgeving: dol-enthousiast,
maar ook kritisch en negatief.
top
Steeds opnieuw weg
Het is moeilijk om in een paar woorden aan te geven waarom je zoiets
gaat doen. Het verschilt ook per persoon. Ik heb in zeven jaar twee
studies gedaan, HEAO Communicatie en Bestuurskunde aan de VU. Daarnaast
ben ik actief geweest in een studentenvereniging, heb altijd gewerkt
naast mijn studie en een tijdje gestudeerd in het buitenland. Na
mijn studie ben ik vier maanden naar Azië geweest. Vriendinnen haalden
me over. Eindelijk de bank zo gek gevonden om mijn studielening
te verhogen en toen haakten mijn vriendinnen af: allebei een goede
baan gevonden. Het plan daarom uitgevoerd met een jongen die ik
kende van de studentenvereniging. Met hem heb ik het geen vier maanden
volgehouden, maar onderweg vrienden gemaakt en een onvergetelijke
tijd gehad. Daarna is het blijven broeien. Het toeval wil dat ik
van de ene tijdelijk baan in de andere rolde. Of misschien is het
een onbewuste keuze geweest. Tussen detacheringsklussen, projecten
en zwangerschapsvervangingen in, kon ik regelmatig wat langer weg.
Dan eens twee maanden, dan eens drie maanden. Toch wil ik nog meer,
echt een jaar weg. Dat lijkt me heel gaaf en ook stoer: iets doen
wat niet iedereen doet.
top
De carrière
Voor Johan geldt eigenlijk hetzelfde. Ook hij heeft zeven jaar gestudeerd,
commerciële economie aan de HEAO. Eigenlijk had hij helemaal geen
tijd om te studeren. Reizen in Amerika, een jaar dagelijks bestuur
op de studentenvereniging en een eigen bedrijf dat steeds meer tijd
ging kosten. Uiteindelijk toch maar het papiertje gehaald en het
eigen bedrijf ingeruild voor een baas. Na een korte omzwerving begon
hij drie jaar geleden bij KPN Telecom als trainee. Maar niet voor
we eerst samen twee maanden naar Vietnam vertrokken. Ook Johan beviel
het leven van de backpacker, maar de carrière trok harder.
top
Bijna perfect
Eigenlijk krijg je dan het beeld waarin vele van ons zich zullen
herkennen. Om heel eerlijk te zijn, klinkt het vrij blasé: we hebben
een eigen huis, een boot en twee leaseauto's voor de deur. En dat
terwijl we pas een paar jaar werken. We werken vrij hard en onze
vrije tijd zit propvol met  etentjes
met vrienden, klussen in ons huis, de schouwburg en zeilen in Turkije.
We zien om ons heen aan collega's dat het zo nog jaren door kan
gaan. Het huis wordt groter, de leaseauto wordt mooier en daarin
komen al snel de kinderzitjes. Er moet steeds harder gewerkt worden,
want je krijgt een steeds betere baan. Bah. Ik werk om te leven,
was altijd mijn zinspreuk. Ik wil niet alleen maar werken en dan
te oud zijn om nog leuke dingen te doen. Dus het werd tijd voor
actie.
Johan had wel nog steeds moeite met de carrièrebreuk. Elk jaar promotie,
maar wat als je een jaar weg bent. Toch hebben we begin vorig jaar
een spaarschema opgesteld met de bedoeling om over vier jaar op
reis te gaan. Want wat plan je nu niet tegenwoordig. Het onderwerp
was niet meer actueel, totdat Johan er opeens over begon, die dag
dat we op zoek waren naar een keuken. Ook kreeg hij steeds meer
het gevoel dat er meer is dan alleen werken. Tijd voor een spannende
stap dus, en wel voor we gaan settelen. Geen keuken gekocht, maar
ons gestort op de reis. Het vergt nog heel veel voorbereiding voordat
we weg kunnen.
top
Het beslissingsmoment
Eerst hebben we uitgezocht hoeveel geld we nodig dachten te hebben
en op welke termijn dat haalbaar was. We hebben gepraat met de bank,
voor antwoorden op vragen als: wat doen we met het huis, verkopen
of verhuren en wat is er mogelijk met hypotheek. Het advies was
enthousiast: niet verkopen, resterend bouwdeposito gebruiken en
desnoods extra hypotheek afsluiten. Met andere woorden, de bank
zag ons liever weggaan dan blijven! Volgens een vastgoedbedrijf
behoort verhuren van ons huis tegen kostprijs tot de mogelijkheden.
De belangrijkste randvoorwaarden zijn positief en dus wordt de datum
van vertrek gesteld op juni 1999.
top
Ups en downs
Vanaf dat moment hebben we vrienden en familie ingelicht. De reacties
waren heel uiteenlopend. Mensen die het altijd al hadden willen
doen, maar bekenden niet het lef hebben. Maar er waren ook genoeg
mensen die zich niet voor konden stellen dat je een goede en leuke
baan opgeeft voor onzekerheid. De voorbereiding verloopt vanaf dat
moment met ups en downs. Je kunt niet bijna een jaar lang full time
aan zo'n plan werken. Wat wel full time doorgaat is sparen. Vanaf
augustus heb ik geen kleren en schoenen meer gekocht en Johan draagt
zijn pakken nu af. Daarnaast de regelactiviteiten: veel moeite om
een ziektekostenverzekering te vinden (die genoeg dekt en toch betaalbaar
is), abonnementen en verzekeringen opzeggen, een zaakgelastigde
bereidt vinden onze zaken te behartigen inentingen halen (alles
wat er te halen valt), een voorlichtingsmiddag volgen in het Havenziekenhuis
en een uitgebreide EHBO-cursus. Johan doet het meeste regelwerk
en is druk bezig met het opzetten van onze internetsite www.wereldreiziger.com.
Ik besteed het meeste tijd aan inlezen op landen, foto-ideeën opdoen
en sporten (reizen vergt veel van je conditie). Datgene wat voor
de meeste mensen cruciaal lijkt, daar komen we het minste aan toe:
het opstellen van de reisroute.
top
Waar gaat het heen
 Samen
met het Handboek voor de Wereldreiziger en internet komen we tot
een grove planning. We moeten een volgorde bepalen waarin we rekening
houden met wat we willen zien, met seizoenen en weersomstandigheden
en met goede en vooral goedkope verbindingen. We nemen ook een lange
en een korte variant, met een beslismoment na zes maanden. Hoe zal
het er dan voorstaan met ons budget, met onze fysieke gesteldheid,
met onze zin en uithoudingsvermogen en vooral: kunnen we het nog
met elkaar vinden. Soms bekruipt me even een onbehaaglijk gevoel,
nog nooit is de toekomst zo onzeker geweest. Voor een langere periode
kun je absoluut niet voorzien hoe je leven eruit zal zien. Maar
zodra ik een reisgids in mijn handen heb, kan ik bijna niet wachten
om weg te gaan. Voor dit moment: staan we in onze kluskleren klaar
om toch een (wat goedkopere) keuken te plaatsen, zodat we ons huis
tegen een hogere prijs kunnen verhuren!
top
|
