Oogbollen en rode baarden (19/11/99)

We zijn verwend in het noorden, constanteren we als we naar het zuiden afzakken. Vanaf Besham begin ik de hete adem van de moslimmannen in mijn nek te voelen. Als we naar de busstop lopen, zie ik ze gluren. Mijn aandacht wordt getrokken door een man met een knaloranje-rode baard -hij heeft geen rood haar- waardoor ik bijna de oogbol mis die midden op straat ligt. Ik kan nog net voorkomen dat k het glazige lichaam plattrap.

lees verder

Mekka voor gletsjerfans (22/10/99)

Eigenlijk zijn wij niet zo'n sportievelingen, maar aangestoken door alle reizigers die de ene wandeling na de andere maken, doen we ook wat hike-pogingen. Het is toch zonde om al die makkelijk bereikbare gletsjers en vlakbij liggende basecamps links te laten liggen. Na een paar tochten kunnen ook wij meepraten over de witte en de zwarte gletsjers, de ijsmuren en de morene afzettingen.

lees verder

Karakoram Highway (21/10/99)

meer een bestemming dan een weg. "Mijn vriendin Mirjam, mijn vriendin" zegt Nritsi glunderend, terwijl ze mijn hand pakt. In een moordend tempo sleurt ze me vervolgens de berg op. Iedereen die we passeren groet ons met een 'salam aleikum'. Hartverwarmend, de Pakistaanse mensen hier in de Hunza vallei.

lees verder

Pakistan na de coup (20/10/99)

Op eens rennen mensen de dormitory in en uit. Allemaal drukke stemmen buiten. Het gerucht gaat snel rond "er is een staatsgreep gepleegd in Pakistan"; "het leger heeft de macht overgenomen"; "er heerst martial law". Maar niemand weet er het fijne van. De informatievoorziening is schaars, in het bergdorpje Minapin heeft niemand televisie. Iedereen is op zoek naar een radio.

lees verder