|
Utrecht, Meloenstraat, 4 juni '99
De laatste loodjes
Ongelooflijk snel gaat het de laatste paar weken. Natuurlijk
zijn wij ook van die gekken die tot op het laatste moment heel veel
in huis hebben gedaan. Telkens onder het motto van de grotere verhuurbaarheid.
Met die verhuur is het uiteindelijk dan ook wel goed gekomen, maar
het heeft wel als gevolg gehad dat we tot op het laatste moment
weinig aandacht hebben besteed aan inlezen en routekeuzes. Er is
dus nog weinig veranderd in vergelijking met een aantal maanden
geleden.
Vanaf het moment van ons afscheidsfeestje, zaterdag 22 mei, begint
naar ons idee het aftellen. De dag daarvoor was al mijn laatste
werkdag en Johan hoefde nog maar 4 dagen. Het feestje was druk bezocht
en zo hebben we gelukkig nog heel veel mensen kunnen zien. De laatste
paar weken zitten zo vol dat we namelijk niet van iedereen afzonderlijk
afscheid kunnen nemen. Vanaf het einde van het feest begint dus
ook inderdaad het afscheid nemen. Dat is wat mij betreft de minder
leuke kant aan de reis. Ik ben toch wel echt een vrienden en familiemens.
Gouden bergen
De week erna begint het leegmaken en het opruimen van het huis.
Het is een heel gepuzzel. Wat gaat naar zolder, wat gaat naar mijn
ouders en wat naar de ouders van Johan. Wat hebben we de komende
weken nog nodig en wat moet mee op reis. Het feit dat het huis nog
niet is verhuurd, maakt het niet gemakkelijker. Je weet niet wie
erin komt. Het is dus ook moeilijk inschatten wat je weg wilt halen
en wat niet. Het feit dat het die laatste week van mei nog niet
is verhuurd, vormt ook een steeds grotere stressfactor. Het probleem
is niet dat ons huis niet in de smaak valt, maar de mensen die komen
kijken (veelal via via) haken om andere redenen af. De verhuurkantoren
die ons gouden bergen hebben beloofd, daar horen we vrij weinig
van! Johan gaat overal hoogstpersoonlijk de druk een beetje opvoeren.
Dit blijkt te helpen. Vrijdag 28 mei komen er via Rotsvast drie
jongens kijken die dezelfde middag laten weten dat ze het doen.
Omdat ze met zijn drieën zijn in plaatst van de meer standaard twee
personen, weet Rotsvast er nog een iets hogere huurprijs uit te
slepen dan de vraagprijs! OK, nu zijn we weer blij. Dan volgt er
nog een laatste weekend waarin we de uitputting nabij zijn. Maandagavond
31 mei is namelijk de sleuteloverdracht. Nog één weekend boosteren.
Maar we redden het net. Vlak voordat de mannen op de stoep staan
proppen we de auto nog helemaal vol en wordt de zolder dichtgeschroefd.
Gast in huis
's Avonds kunnen we meteen aan tafel bij Michiel en Kim. In hun
klushuis aan de Meloenstraat hebben we een eigen kamertje en de
zolder om de spullen uit te zoeken waar we nog geen tijd voor hebben
gehad. Dit is een ideale oplossing, want pas nu we uit ons eigen
huis weg zijn, nemen we de tijd voor andere dingen. Ik had er ook
niet aan moeten denken om deze huisactiviteiten te moeten doen in
de week voor vertrek! De afgelopen week hebben we bij burgerzaken
een extra dik paspoort aangevraagd (zakenpaspoort) met een dubbele
hoeveelheid stempelruimte. De paspoorten hebben we de dag erna meteen
ingeleverd bij de Chinese Ambassade, want het blijkt dat het aanvragen
van een Chinees visum een week duurt. Daarnaast hebben we gewerkt
aan deze site en hebben we twee dagen shoppend door gebracht. Al
die lijsten die we hadden opgesteld, kunnen nu eindelijk worden
afgevinkt!
Tot aan vertrek
Voor de komende week staan er nog zoveel mogelijk sociale activiteiten
gepland, maar ook bezoekjes aan de dokter, de lenzenman, de notaris
en de tandarts. Dit weekend gaan we proefinpakken. Ben heel benieuwd
of we allemaal meekrijgen wat we willen. Het lijkt er nu soms op
dat we alle kleding thuis moeten laten om genoeg ruimte te hebben
voor al die kleine handigheidjes!
top
|
