Drie dagen in het leven van
Grote flexibiliteit, veel variatie en onverwachte gebeurtenissen, maar ook onzekerheid, frustratie en vermoeidheid. Geen weekendgevoel, maar toch wel structuur in de dagen. Toegeven, we hebben nooit een wekker nodig, maar we maken wel planningen, stippelen routes uit en zijn soms aan tijden gebonden. Een stukje reisdagboek geeft het nodige inzicht.
Deze drie dagen in het leven van een wereldreiziger zijn meteen ook drie verschillende dagen: een activiteitendag, een regel- cq klusjesdag en een reisdag.
Zondag 28 mei 2000
Chitimba naar Livingstonia
Om zes uur zijn we al weer klaar wakker, wat wil je ook als je om acht uur 's avonds al in bed ligt. De zon komt prachtig rood op boven het Malawi meer. Johan rommelt al wat rond in ons kampement: thee zetten, water filteren, wentelteefjes bakken en de bbq resten van gisteravond opruimen. De bedoeling is om vandaag naar Livingstonia te gaan. Deze missiepost boven op het Rift escarpment is een van de oudste missieposten in Malawi en vernoemd naar de beroemde Livingstone. Qua afstand ligt het vlakbij Chitimba, maar we hebben al gehoord dat de weg heel slecht is. We pakken alle kratten in en Johan snoert alles goed vast. Net buiten Chitimba gaat er een rotsig pad omhoog, dat zal toch niet..... Navraag leert dat we daar wel echt heen moeten. Twintig haarspeldbochten op en pad waar ik soms nog niet zou willen lopen. We komen verder geen verkeer tegen. We zijn blij als we boven zijn. Johan is behoorlijk moe van dit rotsrijden met een hellingspercentage van meer dan twintig procent. Maar de weg gaat verder, diepe geulen die zijn ontstaan in de regentijd. We passeren het Permaculture Camp, waar we wellicht nog naartoe gaan. Het dorpje zelf stelt niet zoveel voor, een paar lemen hutjes en een kerk. We rijden nog een stukje verder, maar nemen aan dat dit het is; niets dus mooiste uitzicht van Afrika.
***
We rijden terug en inspecteren het Permaculture Camp. Hier wordt een oude cassaveplantage ecologisch verantwoord omgebouwd tot boerderij en camping. Prachtige toiletten: een gebouw van klei met een opgemetselde verhoging waarin het gat zit. Decoratief afgewerkt hardhouten bril, aardewerken potten en planten. Na je behoefte een schep zaagsel en een schep as in het gat en een jaar later gaat de boel dicht om te composteren. We smeren onze boterhammetjes met pindakaas en filteren water alvorens we richting Manchewa Falls gaan. Het eerste stukje loopt er iemand van de camping mee om ons uit te leggen over de permaculture methode. De watervallen zijn mooi. Eerst even genieten bij een uitzichtpunt en daarna ergens naast de watervallen onze meegebrachte lunch genuttigd. We lopen nog wat verder en krijgen gezelschap van twee jongetjes, Frank en Maxwell. Zij willen ons wel een grot laten zien. Dit spreekt Johan wel aan en we lopen mee. De grot is meer een holle ruimte achter de waterval, maar best leuk. Die jongetjes raken we natuurlijk niet meer kwijt en we hebben geen zin om geld te geven. Ze lopen helemaal mee terug en we geven ze cola en een snoepje. De mannekes lijken niet bepaalt blij met ons, gierige Hollanders.
***
Het is nog steeds vroeg en de rest van de middag lezen en luieren we wat. Johan ligt in zijn hangmat en de kippen tokken luidruchtig om ons heen (die lopen uit ecologisch oogpunt rond om luizen en ander kruipend ongedierte op te peuzelen). Johan filosofeert en heeft allerlei plannen voor campings en ecologische projecten. We flansen een macaroni in elkaar uit de voorraaddoos: uien, tomatenpuree en cornedbeef uit blik. Heerlijk als je honger hebt. Uit lichtgebrek gaan we daarna meteen naar bed.
Vrijdag 2 juni 2000
Lilongwe
Koud! Blij dat we onze slaapzakken hebben. Moeilijk om eruit te komen, maar de geur van Johan's verse pannekoekjes maakt het een stuk gemakkelijker. Na het ontbijt gaat we samen met Marieke richting stad voor een poging geld op te halen met de Visakaart. Flinke rij, formulieren invullen, paspoort, visakaart etc. inleveren en over tweeënhalf uur moeten we terugkomen en krijgen we te horen of onze aanvraag wel of niet is toegewezen. Fijn systeem en nogal willekeurig hebben we begrepen. In de tussentijd doen we boodschappen bij de PTC aan de overkant. Ze hebben weer veel te veel westerse goodies tegen meer dan westerse prijzen. Daarna rijden we langs wat zaken met Toyota onderdelen, zonder het gewenste resultaat.
Terug bij camping Kiboko doe ik even een kookwasje: luiers en theedoeken in een emmer en pannen met heet water erover. Niet dat ze nog echt wit worden, maar het water dat eraf komt is in elk geval erg bruin. Johan houdt zich bezig met de verpakkingsconstructies voor onze souvenirs: ter plekke gezaagde bamboolatjes, ijzerdraad en schuimrubber moeten alles op zijn plaats houden.
***
Dan is het tijd om weer terug te rijden naar de bank. Allebei onze aanvragen zijn toegewezen, vrij uniek. Nu we weten dat we geld krijgen (ik sta nog in de rij) gaat Johan een BBQ-rooster kopen en opnieuw op onderdelenjacht voor de auto. De tocht leidt langs winkeltjes, dealers en sloperijen. Echter weer zonder resultaat. Met ons geld ga ik met Marieke op emailtocht, boekenjacht en souvenirscan, maar ook ik ben niet erg succesvol. We bezoeken meerdere boekwinkels, maar behalve Afrikaanse schoolboeken verkopen ze er weinig. Pas in de laatste bookshop, in het Lilongwe Hotel, vind ik de Bradtguide voor Malawi. Die koop ik onmiddellijk, want reizen zonder reisgids vinden we toch niet erg handig. Tegenover het hotel, bij de Computer Paradise Connection hebben ze email. Marieke komt redelijk snel in haar hotmailaccount. Ik probeer een half uur te vergeefs in Yahoo te komen. Uiteindelijk verstuur ik maar een kort berichtje vanuit haar account naar onze ouders. De souvenirscan levert ook niet op. Het is duur en veel te kitsch. Marieke onderhandelt nog een tijdje over een paar houten kippen, maar er wordt geen overeenstemming bereikt. We nuttigen een colaatje op een terrasje, waar je gratis door tijdschriften kunt bladeren. Heerlijk om weer eens wat internationale roddels te lezen. We nemen het busje terug naar de camping, propvol en een doordringende zweetlucht, gelukkig hoeven we maar een klein stukje.
***
Bij Kiboko ligt Johan in zijn overall onder de auto en de satevleesjes liggen al in de marinade. Ik maak de spiesjes klaar, volgens mij hebben we twee kilo vlees voor drie man. Vlees is hier heel erg goedkoop. Van pindakaas en melkpoeder produceert Johan zelfs een heerlijke pindasaus. Johan is erg in zijn sas met zijn nieuwe grillrooster, dat wordt vast veel barbecuen de komende tijd. We zitten nog uren te kletsen, want Marieke is net zo lang weg als wij en bijna dezelfde route afgelegd. Niet alleen wisselen we reisverhalen uit, maar filosoferen ook over wat we gaan doen als we weer thuis zijn. Dat kletsen doen we overigens wel binnen, want buiten is het veel te koud!
Woensdag 14 juni 2000
Blantyre naar Monkey Bay
Johan zit al voor zessen emails te typen op ons computertje. We moeten vandaag een flink stuk rijden, maar willen eerst nog even proberen te mailen. Vorige week werkte het namelijk opeens erg goed hier. Papa is jarig vandaag en we hebben bedacht dat we waarschijnlijk beter in Blantyre een poging kunnen wagen om te bellen, dan op onze eindbestemming. Ik probeer het om zeven uur en om kwart over zeven maar er wordt niet opgenomen. Het is een vreemd systeem, er moet eerst een lijn worden aangevraagd in een ander land en als er niet snel genoeg wordt opgenomen dan krijg je een soort internationaal antwoordapparaat. Ik blijf het wat gestrest proberen en om half acht wordt er gelukkig opgenomen. Hoewel twee minuten erg kort is, is het toch erg fijn om ze even te horen. Daarna pakken we de boel in en breken de tent af.
***
Dan wacht mij een teleurstelling: de schilderijen die hier vorige week hingen en die ik nu wilde gaan kopen, zijn allemaal weg. Shit, ik had ook meteen moeten toeslaan. Op naar Martins Tasty Cafe, waar we op zolder kunnen emailen in de frituurwalmen van beneden. Twee mailtjes krijgen we verstuurd en daarna loopt het hopeloos vast. Na een uur van vergeefse pogingen geven we het op en we hoeven gelukkig maar de helft te betalen. We gaan nog even snel boodschappen doen in de PTC supermarkt, als ik in een flits bij een souvenirmannetje schilderijen zie liggen in dezelfde stijl als ik ze zoek. In mijn gretigheid sluit ik natuurlijk al een deal, terwijl Johan nog aan het onderhandelen is: teveel betaald. Terwijl ik als een kip zonder kop door de supermarkt ren (ik moet ook gewoon een lijstje maken, net als thuis), wordt Johan gek van alle geldwisselaars en bedelaars op de parkeerplaats. We komen er achter dat het vandaag een feestdag is, Freedom Day, waardoor veel winkels dicht zitten. Dan nog maar een paar dagen langer zonder horlogebatterij. Tenslotte moeten we nog tanken en olie bijvullen en dan kunnen we eindelijk vertrekken uit Blantyre.
***
Via Zomba rijden we in noordelijke richting naar het meer. Onderweg komen dat leuke stalletje weer tegen met de aardewerken potten. Voor slechts vier gulden hebben we een prachtig exemplaar. We maken een foto van het stalletje en daar worden ze helemaal enthousiast van. Pa neemt een wilde pose aan met een pot en als ik bijna weer in de auto zit, komt moeders luidt roepend aan hollen: zij wil ook op de foto!
Ergens langs de weg net voorbij Zomba maken we ons brood klaar en drinken we limonadesiroop. Aan het einde van de middag komen we in de buurt van onze bestemming. Helaas lig ik net even een tukje te doen als we de laatste grotere plaats passeren. Eventuele borden heb ik dus niet gezien. Johan in de stress. Even vragen en we zitten op de goede weg (maar dat zeggen ze altijd). Uiteindelijk staat er een bordje 'Nanchengwa Lodge'. Een paar kilometer stoffig pad en bijna de weg kwijt tussen wat lemen hutjes, maar dan staan we toch voor de poort.
***
Het valt een beetje tegen. Dat komt omdat we hier zoveel goede verhalen over hebben gehoord. Het is er wat vervallen en alle watersporten zijn niet te betalen. Johan gaat ook eens in de reisgids kijken, alsof er nu nog tijd is om naar wat anders op zoek te gaan. We zetten de tent op en gaan wat voorbereidingen treffen om te koken. Johan vult de brander en de olielamp met kerosine, we laden de kratten uit en verslepen de watertank. De dag dat we naar de supermarkt zijn geweest -vandaag dus- hebben we extra lekker eten. Kipje van de braai, gebakken aardappeltjes en avocadosalade. Na het eten gaan we in de tv-kamer zitten, maar we hebben een beetje het gevoel alsof we in een huiskamer zitten bij andere mensen. Het lijkt wel een commune. Dus na niet al te lange tijd terug naar de tent en naar bed.
|
