Lao livemuziek in de Rama-disco Luang Prabang is een heerlijk
rustig stadje. Het ligt op aan een kruising van waterwegen, de Nam
Khan en de Mekong. Rondom zijn bergen. Toen we 's ochtends het stadje
gingen verkennen, konden we niet bevroeden dat we 's avonds in de
locale disco zouden belanden.
Geheel aangepast aan het tempo in
Laos, kebbelt onze dag voort. Culturele uitspattingen worden afgewisseld
met fruitshakes en baguettes. We bezoeken het museum, dat is gevestigd
in het voormalige koninklijke paleis (de koning is jaren geleden
"afgezet"). Behalve kleurrijke mozaieken op de muren was het een
vrij sober geheel.
Houseboat op de Mekong
In Wat Xieng Thong hebben
we weer een gesprekje met een monnik. Ik dat van de rest van Azië
niet zo gewend, maar hier zijn de jonge monnikjes heel integrabel.
Het is vaak de enige mogelijkheid om hun boekjes-engels in praktij
te brengen. Wat Zieng Thong is een bijzonder mooie Wat, omdat alle
gebouwen rijkelijk gedecoreerd zijn. Het ziet er heel vrolijk uit
met al die kleuren en mozaieken. Alvorens de heuvel met Wat Phou
Xi te beklimmen, nemen we een pauze op Allan's Houseboat. In de
Mekong liggen veel van deze hoge woonboten. Allan heeft de zijne
omgebouwd tot guesthouse met dakterras. Volgens mij verkoopt hij
meer joints dan sandwiches, maar a la. Je kunt er wel heerlijk op
de rivier zitten.
Zonsondergang tijdens de regentijd
Wat Phou Xi
doen we eigenlijk alleen vanwege het uitzicht. De Wat ligt namelijk
op een heuvel midden in de stad. We hadden nog gehoopt op een mooie
zonsondergang, maar daar is het weer eens te bewolkt voor. Zoals
overigens meestal het geval is tijdens zonsop- en ondergangen als
je je op een daarvoor speciaal punt bevindt. Daarna spoeden we ons
naar een Indisch restaurantje, alwaar we aanschuiven bij een steeds
groter wordend internationaal gezelschap. Ons t-shirt met onze wereldreisbestemmingen
erop, geeft zoals vaker aanleiding tot het uitwisselen van reisverhalen
en -tips. Het Beer Lao vloeit rijkelijk en tenslotte laten we ons
nog meesleuren naar de Rama-disco. Als we ons door het oerwoud van
brommertjes hebben geworsteld, staan we in een donkere ruimte met
slechts een enkele glitterbal aan het plafond. De zaal zit vol met
jonge Lao teeners. Zij zitten aan lange tafels, drinken bier en
eten pinda's.
Lao Spice Girls
Telkens als de metalic-klinkende band
een nieuw nummer inzet, stroomt de dansvloer weer vol. Je ziet zowel
spijkerbroeken als meer traditionele sarongs. Na elk nummer gaat
iedereen weer netjes zitten. Bijna niemand spreekt Engels, maar
we krijgen bier en pinda's aangeboden en er worden krukjes voor
ons gehaald. Even voelde ik me een indringer in het locale gebeuren,
maar we lijken welkom te zijn. Brigit wordt zelfs ten dans gevraagd
door een overmoedige Lao-jongen. Als hij met haar op de dansvloer
staat, zie je hem groeien van trots. Hij is de held van de avond.
Natuurlijk zelf ook een dansje gewaagd. Dat is best lastig op de
muziek van een gillende Lao-band. Ontluisterend, maar wel veel gemakkelijker
was de gekopieerde versie van de Spice Girls.
|
