Lets Go China Omdat we het idee hadden dat Jinghong een schattig
stadje zou zijn, Mengla snel verruild voor een bus naar Jinghong.
Hoewel Let's Go schrijfster Rosie Blau ons het leven daar wat aangenamer
heeft gemaakt, was Jinghong naar onze begrippen niet echt schattig.
De sleeperbus naar Kunming is de volgende stap. 24 uur op een ligbed
lijkt heerlijk. Maar als het dan 35 uren worden en je ligbed niet
in een zitstand kan, dan is het toch wel heel erg lang.
Chinese
les
Na de shock van Mengla kon alles alleen nog maar meevallen,
was onze redenering. Helaas viel ook Jinghong erg tegen: Stromende
regen, alleen maar Chinese straatnamen en nergens een hotel te ontdekken.
Na een uur in de stromende regen te hebben gelopen heeft een medereiziger
ons de weg gewezen naar de Dai Building Inn. Een mistroostige binnenplaats,
met hele gammele houten hutjes op palen. Het geheel ademt een muffige
en vochtige sfeer uit. Maar aangezien we geen zin hebben om verder
te lopen, doen we het toch maar. Heet houten hutje naast ons blijkt
te fungeren als dorm (hoe ze daar vier bedden in krijgen?!), waar
ook Rosie slaapt. Zij werkt voor Let's Go-reisgidsen en schrijft
een deel van het nieuw uit te brengen Let's Go China boek. Ze is
erg geinteresseerd in onze informatie over Mengla en de grensovergang,
want zelf heeft ze niet zo'n zin om daar helemaal naartoe te reizen.
In ruil daarvoor krijgen wij nuttige informatie over prijzen, eten
en leuke plaatsen. Bovendien spreekt Rosie Chinees en leert ze ons
een paar erg nuttige woorden.
Het bovenbed
's Ochtens vroeg nemen
we de sleeperbus. Daar hebben we over nagedacht, want je komt dan
24 uur later ook weer 's Ochtends vroeg aan. Aangezien budget-accomodatie
in Kunming zeer beperkt beschikbaar is, kunnen we dan 's ochtends
meteen twee bedden confisceren. Maar China zou China niet zijn als
alles volgens plan zou verlopen. Op aanraden van Rosie zijn we boven
gaan liggen in de sleeperbus, dan loop je namelijk niet het risico
dat er vieze dingen uit de bovenbedden op je vallen (fruitschillen,
rochels, sigarettenas etc). Dat blijkt een goede keuze. Gedurende
de reis neemt de hoeveelheid troep in het gangpad zienderogen toe.
Nu begrijpen we ook dat er plasticzakjes worden uitgereikt. Niet
als kotszak, maar om je schoenen in te doen als je op je bed gaat
liggen. Chinezen eten en drinken werkelijk non-stop. In elk dorpje
is wel weer wat anders te koop; pinda's, mango's, brood, soep, koude
rijst en gekookte eieren. Bij iedere stop gaan de Chinezen en masse
inkopen doen, luid smakkend en met plastic zaskken vol koopwaar
stromen ze daarna de bus weer in.
Even pauzeren.
Gezien het overmatige eetgedrag (vetzucht schijnt ook een toenemend
probleem te zijn) wordt ook het toilet zeer frequent bezocht. Zoveel
eetstops als er zijn, zijn er ook toiletstops. Maar buiten de eet-
en toiletstops zijn er de tankstops, de waterbijvulstops (de remmen
worden gekoeld vanuit een watertank op het dak), de busstationstops
en de reparatiestops. Dat zou toch efficienter moeten kunnen. Toen
om elf uur 's avonds de bus weer eens van achter werd opengemaakt
waren wij dan ook geheel niet verrast. Lekker inslaap gevallen.
Om drie uur 's nachts werden we wakker van de dieseldampen in de
bus. We staan nog steeds in hetzelfde dorp. De chauffeur annex monteur
heeft de bus ook van binnen openliggen. Als we buiten gaan kijken,
blijkt de hele moter er ongeveer in losse onderdelen achter te liggen.
In de uren die volgen, arriveren er steeds andere monteurs en brommermannetjes
met nieuwe onderdelen. Tegen een uur of 7 's ochtends zijn we weer
klaar voor vertrek. De juichstemming onder de Chinezen is van korte
duur. Ongeveer een uur later staan we weer met panne. Nu zijn het
de olieleidingen.
Om alle gemoederen rustig te houden, wordt er
natuurlijk veel gestopt. De kinderen krijgen extra veel ijsjes,
snoepjes en chips. De dag wordt dan ook beklonken met een giga kotsplakkaat
over onze rugzakken. De ouders lijken niet van plan het op te ruimen,
dus gaat de vrouw van de buschauffeur met een lapje in de weer.
Als we om 8 uur 's avonds in Kunming bij het Camelia Hotel aankomen,
hebben ze alleen nog maar royal suites beschikbaar...!
|
